طاق بیونیک| The Bionic Arch

دیدگاه او در طراحی معماری بر پایه منطق است و از طراحی و سبک خاصی پیروی نمی‌کند او اعتقاد دارد هر نقطه و خطی باید بافکر و منطق گذاشته شود و اجزا با یکدیگر در تناسب بوده و سادگی در بناهای او به چشم می‌خورد. او بر تناسبات زیبا و حجم‌های حساب شده تاکید کرده و معتقد است طراحی اولیه باید بتواند زیبایی را به همراه داشته باشد و کامل باشد نه با اضافه‌کردن تزیینات سعی بر زیبایی اثر داشته باشیم و کاربری بنا همواره مقدم بر اصول دیگر می‌باشد. کارهای هوشنگ سیحون مثل یک شعر خوب، سهل ممتنع است و قبول دارد که این حقیقت است که باید در معماری نمود پیدا کرده حتی اگر تلخ باشد چرا که حقیقت به‌خودی‌خود زیباست.

کارهای سیحون پیوستگی دقیقی بین باطن و درون دارد. او در طراحی آرامگاه خیام در سال ۱۳۳۸ شمسی از مبانی اصول ریاضی و مثلثاتی که خیام ارائه کرده بهره گرفته است یا در طراحی آرامگاه نادرشاه افشار با مطالعه دقیق رفتار او طراحی را انجام داده است؛ فرم چادر مانند آرامگاه بیانگر نوع زندگی نادرشاه است که زندگی در چادر را به زندگی در کاخ ترجیح می‌داده و استفاده از سنگ هر کاره در ساخت آرامگاه نشانگر صلابت نادرشاه می‌باشد، او معتقد است مصالح هرکدام ارزش خاص خود را داشته و باید در جای مناسب به کار روند.

سیحون معتقد است که معماری اسلامی تعبیر اشتباهی است و معماری که در ایران وجود دارد همان معماری دوره ساسانیان می‌باشد. هرج‌ومرج قرن اخیر را در معماری نشانه‌ای از تقلید کورکورانه از معماری غرب دانسته و فراموش‌کردن معماری سنتی که بر پایه طراحی بر اساس اقلیم، تناسبات و اصول دقیق در ساخت بوده، حاصلی به وجود آورده که نه فرنگی است نه ایرانی و نیاز به اصلاح دارد. او سعی کرده است احترامی که در معماری ایرانی در قرن‌های گذشته وجود داشته را به ایران بازگرداند.

او همواره در کنار معماری به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران در طی سفرهای که با شاگردان خود داشته پرداخته و در ایران و خارج از ایران نمایشگاه‌های متعددی برپا کرده است. آثار نقاشی او در مؤسسه فناوری ماساچوست در سال ۱۹۷۲ میلادی نمایش‌داده‌شده و در این مؤسسه و مؤسسات هاروارد، واشینگتن و برکلی نگهداری می‌شود.

نقشه‌های طراحی شده توسط سیحون ساده هستند و به تعبیر دانشجویان او روح معنویت در کارهای او به چشم می‌خورد. او نگاه ویژه به معماری ایران داشته و تحت تأثیر مکتب گدار قرار گرفته بوده است. مانند یک رهبر ارکستر طراحی را رهبری کرده و معماری را نمودی از فرهنگ غالب و تبلور اعتقادات یک جامعه می‌داند. او هم‌چنین علاوه بر احترام به معماری سنتی با روح زمانه‌ی خود نیز همراه بود و به مصالحی چون بتن علاقه‌مند بوده است.

هوشنگ سیحون به مطالعه فرهنگ و هنر گذشته تاکید داده و معتقد است باید مسیر طی شده را آموخت و بعد با تکنولوژی همراه شد، تبادلی بین اجتماع، اخلاق و معماری وجود دارد که باید با آن همراه شد. او تحت تأثیر مد روز قرار نگرفته و با درک جوهره‌ی معماری و تأثیر اقلیم و فرهنگ طراحی‌های خود را انجام می‌داده است. از نظر سیحون کار ارزشمند بی‌مکان و زمان است همان‌طور که طراحی‌هایش از این خصلت بهره برده و معماری بی‌زمان را نمایش می‌‌گذارند و ساختمان‌های طراحی شده توسط او به بخشی از تاریخ معماری معاصر ایران تبدیل شده‌اند.